به گزارش سلام لردگان به نقل از به نقل از سايت باشگاه پرسپوليس، ناظم گنجاپور اول فروردين 1322 در شهر اهواز متولد شد. او فوتبال خود را با تيم معروف آن روزهاي اهواز، کلوپ شنا، آغاز کرد و سپس در اوايل دهه چهل به تهران آمد و پيراهن تيم شاهين را بر تن کرد. او در اين تيم به يک ستاره گلزن تبديل شد و نقش مهمي در قهرماني‌هاي شاهين در باشگاههاي تهران داشت.
گنجاپور در بازي‌هاي دوستانه شاهين با تيم‌هاي خارجي نيز به همراه همايون بهزادي گلزنان اين تيم بودند. روز 16 تيرماه 1346 و در جريان مسابقات باشگاههاي تهران، شاهين 3-1 تهرانجوان را شکست داد و هر سه گل شاهين را ناظم گنجاپور به ثمر رساند. گل‌هايي که آخرين گل‌هاي تاريخ پرافتخار شاهين بودند. بعد از اين بازي باشگاه شاهين منحل شد و ستارگان اين تيم نيز راهي پرسپوليس شدند.
گنجاپور در اولين روزهاي حضورش در پرسپوليس گلزن اول سرخپوشان بود و 5 گل در جام حذفي و 3 گل در جام باشگاههاي تهران زد که آخرين گل رسمي او براي پرسپوليس، اولين گل سرخپوشان در تاريخ دربي نيز بود. پس از حذف پرسپوليس از جام باشگاههاي تهران، ستارگان اين تيم راهي پيکان شدند که گنجاپور نيز در ميان آنها بود. او در تيم پيکان يک سال بازي کرد و با اين تيم نيز قهرمان باشگاههاي تهران و جام بين المللي دوستي تهران شد. در سال 1349 به همراه ساير پرسپوليسي‌ها به جمع سرخپوشان بازگشت و در سال 1351 به تيم پاس تهران رفت و مدت کوتاهي در اين تيم بازي کرد.
ناظم گنجاپور خيلي زود و در سن 30 سالگي کفش‌هايش را آويخت و وارد عرصه مربيگري شد. او بعد از بازگشايي مجدد باشگاه شاهين که اين بار با نام شهباز بود، به اين تيم رفت و دستيار آلن راجرز شد. شهباز در سال 1354 قهرمان باشگاههاي تهران شد و به ليگ تخت جمشيد راه يافت. در فصل 1355 ليگ تخت جمشيد، راجرز پس از 4 هفته اين تيم را ترک کرد و گنجاپور در 26 بازي بعدي سرمربي اين تيم شد.
شهباز با مربيگري گنجاپور مدعي قهرماني بود و در نهايت با يک امتياز کمتر نسبت به پرسپوليس در رده سوم قرار گرفت. گنجاپور در سال 45 تا 46 نيز بارها به تيم ملي دعوت شد، او چند بار نيز براي تيم منتخب تهران در بازي دوستانه به ميدان رفته.
همايون بهزادي مي‌گويد: ناظم گنجاپور در آن بازي جنجالي تيرماه 46 که آخرين بازي شاهين قبل از انحلال بود، با اينکه آسيب ديده بود، 3 گل زد. او با ما به پرسپوليس و سپس پيکان آمد و دوباره همراه ما به پرسپوليس بازگشت. گنجاپور در گوش چپ بازي مي کرد. او يک انسان بسيار مودب و باشخصيت بود و اخلاقش زبانزد همه فوتبالي ها بود.
همايون بهزادي پيشکسوت پرسپوليس و رئيس کميته پيشکسوتان فدراسيون فوتبال ضمن تسليت به همه پرسپوليسي‌ها و فوتبال دوستان که يک انسان دوست داشتني را از دست داده‌اند، به ذکر خاطره‌اي از آخرين ديدارش با وي پرداخت: دو هفته پيش جلسه پيشکسوتان در ساختمان باشگاه پرسپوليس بود و موضوع آن بحث درباره برنامه باشگاه پرسپوليس براي تجليل از بازيکنان دهه 50 اين تيم بود. مرحوم گنجاپور نيز به اتفاق بنده، حسين کلاني، علي پروين، رضا وطنخواه، هادي طاووسي، ابراهيم آشتياني و... يکي از مدوعوين اين جلسه بود اما اين انسان آنقدر با وقار و متواضع بود که هيچ صحبتي در آن جلسه نکرد و فقط گفت؛ من در حضور بزرگترها و کاپيتان‌هاي خودم صحبت نمي‌کنم و فقط از اين برنامه مورد نظر باشگاه تشکر مي‌کنم و نظرات مربيان و کاپيتان‌هاي خودم را مي‌شنوم و خوشحالم که بعد از مدت‌ها دور هم جمع شده‌ايم و با همديگر ديدار و گفت و گو مي‌کنيم.